Η συνειδητοποίηση της ανάγκης για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης αποκρυσταλλώνεται πλέον στα σημαντικότερα νομικά και πολιτικά διεθνή κείμενα και βλέπουμε ότι παράγει πλέον απτά αποτελέσματα ο Συνασπισμός της Αυξημένης Φιλοδοξίας των ευρωπαϊκών κρατών που είχε δώσει ήδη γενναία δείγματα γραφής στην παγκόσμια σύσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα το 2015 όταν υπογράφηκε το Πρωτόκολλο του Παρισίου. Από το Παρίσι στη συνέχεια στη Μαδρίτη το 2019, η ΕΕ αλλά και η διεθνής επιστημονική κοινότητα κέρδισαν άλλη μία μάχη, καθώς εκεί φάνηκε ότι έχει γίνει πλέον αντικείμενο συνειδητοποίησης ότι ο ορθός στόχος της παγκόσμιας κοινότητας θα ήταν η αύξηση της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας ως το 2050 όχι έως 2 °C, αλλά ως τους 1,5 °C.
Υπό αυτό το πρίσμα, η πλειοψηφία των Ευρωπαίων ηγετών, στηριζόμενοι, με την ενθάρρυνση ή με την απαίτηση των ψηφοφόρων τους, και η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με την ισχυρή επιστημονική κοινότητα που διαθέτει εντός της, υιοθετούν πλέον απτές δεσμεύσεις και αναλαμβάνουν πρωτοπόρες δράσεις άνευ προηγουμένου και μεταστρέφουν το σύνολο της οικονομίας τους, ώστε να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή . Η Ελλάδα με την δυναμική πρωτοβουλία του ιδίου του Πρωθυπουργού, κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι ένα από αυτά τα κράτη που οδηγούν με σταθερά βήματα τον Ευρωπαϊκό Συνασπισμό της Υψηλής Φιλοδοξίας.
Το σημαντικότερο στην Ευρώπη είναι ότι στην πλειοψηφία του το ευρύ κοινό επίσης γνωρίζει πλέον τα αποτελέσματα της προϊούσας κλιματικής αλλαγής στην καθημερινότητά του και έχει συνειδητοποιήσει την ανάγκη τόσο της αποτροπής της κλιματικής κρίσης, όσο κα της προσαρμογής σε αυτή. Επαγγελματίες όλων των κλάδων, από τους υπαλλήλους των αεροπορικών εταιριών ως τους αγρότες μας, τους ασφαλιστές και τους επενδυτές κάθε χώρου γνωρίζουν και κατανοούν την επίδραση της αποσταθεροποίησης του κλίματος στους κλάδους τους, αλλά και την επίδραση των κλάδων τους στο κλίμα. Οι ευρωπαίοι έχουμε πλέον ένα εκλογικό σώμα που απαιτεί την άμεση λήψη δράσης. Αλλά για την αντιμετώπιση ενός παγκοσμίου ζητήματος, οι Ευρωπαίοι μόνοι μας, δεν αρκούμε.
Στις ΗΠΑ από την άλλη πλευρά, όπου λαμβάνει χώρα και η Εβδομάδα για το Κλίμα, το ευρύ κοινό έχει επίσης αρχίσει να ενημερώνεται σημαντικά. Σε κάποιες Πολιτείες η ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας και της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι μεγαλύτερη από ό,τι πριν. Η «Εβδομάδα Κλίματος της Νέας Υόρκης» στο Μανχάταν, μιας περιοχής που από μόνη της φιλοξενεί άνω των 10.000.000 κατοίκων, η οποία συγκεντρώνει πολύ σημαντικό ποσοστό παγκοσμίου πλούτου, η οποία όμως παραλλήλως έχει δεχτεί το αμείλικτο χτύπημα της κλιματικής αλλαγής με την καταστροφή των βασικών υποδομών της και βλέπει ως παραθαλάσσια πόλη την κλιματική κρίση ως δαμόκλειο σπάθη πάνω της, γνωρίζει ότι πρέπει να προσαρμοστεί, ότι πρέπει να αναδομηθεί με οδηγό τις νέες επιστημονικές κατευθύνσεις για τα κτήρια της, ότι πρέπει να θωρακιστεί.
Η Κλιματική Εβδομάδα που διοργανώθηκε από την Πόλη της Νέας Υόρκης αποτελούταν από εκδηλώσεις «εκτός των τειχών». Όχι εκτός των τειχών της πόλης, αλλά εκτός των τειχών του ΟΗΕ, όπου μέχρι σήμερα γίνονταν οι σχετικές συζητήσεις με αφορμή την ετήσια συνέλευση του ΟΗΕ. Με προσοχή για τα υγειονομικά μέτρα, οι Νεοϋορκέζοι και η διεθνής κοινότητα που φιλοξενεί αυτή η
πλουραλιστική πόλη, βγήκε στους δρόμους και συμμετείχε στα δρώμενα για το κλίμα. Το Columbia University, ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής, και τμήμα της καρδιάς της πόλης, έφτιαξε την πρώτη παγκόσμια «Σχολή για το Κλίμα», το Columbia Climate School, με στόχο να εντείνει τις έρευνές του για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, και να ενώσει δυνάμεις με άλλα διεθνούς φήμης πανεπιστήμια προς αυτό το σκοπό. Η αφύπνιση και σημαντικού μέρους της αμερικανικής κοινωνίας, σε συνδυασμό με την αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας των ΗΠΑ και την παραμονή τους στης σύμβαση του ΟΗΕ για το Κλίμα και του Συμφώνου των Παρισίων, σημαίνει ότι στην επικείμενη διεθνής Συνδιάσκεψη των Συμβαλλομένων Κρατών για το Κλίμα στην Γλασκώβη τον Οκτώβριο, η Ευρώπη θα βρει έναν ακόμα σύμμαχο, και τα αποτελέσματα της Συνδιάσκεψης έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι πλέον θετικά.
