Της Δρος Διονυσίας-Θεοδώρας Αυγερινοπούλου

Τ. Βουλευτού Ν. Ηλείας, Ν.Δ.

Διδάκτορος Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου

Παρακολουθώντας κανείς την οργάνωση της 38ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ) και τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού διαπίστωσε για άλλη μια φορά την καταστρατήγηση των συνταγματικών μας δικαιωμάτων , όπως αυτά έχουν κατοχυρωθεί αιώνες τώρα, και τον εμπαιγμό της κοινής λογικής.

Το δικαίωμα της συνάθροισης, ή «ελευθερία του συνέρχεσθαι» κατοχυρώνεται στο άρθρο 11 του Συντάγματος και αποτελεί το αρχαιότερο δικαίωμα της συλλογικής ή ομαδικής δράσης στο Ελληνικό συνταγματικό δίκαιο.  Κατοχυρώθηκε δε ήδη από 1864 και έκτοτε από όλα τα Ελληνικά Συντάγματα και προστατεύει τις ανοιχτές ειρηνικές συναθροίσεις. Όσοι όμως συμπολίτες μας συγκεντρώθηκαν κατά τις τελευταίες ημέρες, ενόψει της ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη, θέλοντας να διαμαρτυρηθούν για την ανθελληνική, διμερή σύμβαση που έχει υπογράψει η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με το FYROM, με την οποία αναγνωρίζεται, στην πραγματικότητα, εκ του μηδενός, Μακεδονική «εθνότητα»,  δεν μπόρεσαν να ασκήσουν το εν λόγω δικαίωμά τους και να διαμαρτυρηθούν, καθώς παρεμποδίστηκαν ακόμα και να πλησιάσουν στη ΔΕΘ. Η Αστυνομία τους κράτησε πολλά χιλιόμετρα μακριά από τα σημεία συνάντησης ματαιώνοντας το δικαίωμά τους. Πολλοί δε εξ αυτών, οι οποίοι κατόρθωσαν να πλησιάσουν στα σημεία συνάντησης δέχτηκαν προπηλακισμούς και δακρυγόνα. Τα δε τηλεοπτικά κανάλια δεν έδειξαν παρά ελάχιστες από τις σκληρές σκηνές που ακολούθησαν, καθώς στην Ελλάδα πια ούτε η ελευθερία του τύπου – ένα ακόμα κατοχυρωμένο δικαίωμα κατ’ άρθρο 14 Συντάγματος – δεν προστατεύεται στην πράξη πλήρως, καθώς τα ΜΜΕ έμμεσα ή άμεσα χειραγωγούνται, ώστε να παρουσιάσουν μια ωραιοποιημένη εικόνα μιας – κατά τα άλλα – σε αποσύνθεση διακυβέρνησης.

Για «δίκαιη ανάπτυξη» έκανε αναφορά ο Πρωθυπουργός στη ΔΕΘ, όρος ο οποίος παραπέμπει όχι στα ανεπτυγμένα κράτη, όπως τόσες δεκαετίες είχε κατορθώσει να είναι η Ελλάδα, αλλά στα αναπτυσσόμενα κράτη, του πάλαι ποτέ ονομαζόμενου «τρίτου κόσμου.» Και στους πολίτες αυτού του τύπου κράτους θεώρησε ότι αναφέρεται κατά την ομιλία του, καθώς εμφάνισε τις «κακοτοπιές» της Κυβέρνησής του ως θετικά μέτρα «δίκαιης ανάπτυξης» για τους πολίτες. Ανήγγειλε, επί παραδείγματι, ότι φέτος περί των 300.000 νοικοκυριών θα λάβουν επιδότηση ενοικίου. Ξέχασε όμως να αναφέρει ότι δεν πρόκειται περί παροχής, αλλά περί περικοπής αυτής της επιδότησης η οποία ήδη υπάρχει, καθώς ο μέχρι τώρα αριθμός δικαιούχων του επιδόματος ενοικίου, ανέρχεται δια νόμου και προηγούμενη υπουργική απόφαση, στα 600.000 νοικοκυριά. Μείωσε δηλαδή στο μισό την παροχή που ήδη δικαιούνται οι Έλληνες πολίτες. Μας είπε ότι ελπίζει ότι η περικοπή των συντάξεων δεν θα συντελεστεί άμεσα, από 1/1/19 όπως η δική του Κυβέρνηση είχε συμφωνήσει να περικόψει, αλλά ότι ενδέχεται να καθυστερήσει ή να γίνει με δόσεις. Μόνο έχοντας στο μυαλό του τις εκλογές και το πώς θα υποστεί τη λιγότερη εκλογική συντριβή, διαπραγματεύεται με τους ετέρους όχι την μη μείωση των συντάξεων, όπως ζήτησε η Νέα Δημοκρατία, αλλά την αναστολή της μείωσης για λίγο χρονικό διάστημα. Ελπίζουμε υπό την πίεση των πολιτών και των κομμάτων, να μην καταθέσει πρόβλεψη περί περαιτέρω περικοπής των συντάξεων στο Σχέδιο Προϋπολογισμού που θα κατατεθεί σε λίγες ημέρες στη Βουλή. Άλλωστε οι Έλληνες πολίτες, έχουν ήδη υποστεί πολλαπλές περικοπές των συντάξεών τους και δεν επιτρέπονται πλέον περαιτέρω περικοπές. Κατοχυρώνεται δε το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση και τη σύνταξη από το άρθρο 22 Συντάγματος. Και αυτό όμως το συνταγματικό δικαίωμα θα καταλυθεί, αν μειωθούν και άλλο οι συντάξεις, γιατί ανεπαρκείς και βιώσιμες συντάξεις, και συντάξεις που δεν έχουν πλέον καμία αντιστοιχία με τις παροχές που τόσα χρόνια κατέβαλαν οι εργαζόμενοι θίγουν τον «σκληρό πυρήνα» πλέον του δικαιώματος στη σύνταξη. Όπως και αυτός θίγεται από τις δυσλειτουργίες του ΕΦΚΑ τόσους μήνες με αποτέλεσμα να μένουν ανασφάλιστοι πλήθος συμπολιτών μας.

Μήπως όμως δεν παραβιάζει η «δίκαιη ανάπτυξη» του κ. Τσίπρα το δικαίωμα των πολιτών στην «δίκαιη φορολόγηση» ; Σύμφωνα με την πρόσφατη Έκθεση του ΟΟΣΑ για την φορολογική πολιτική ανά τον κόσμο μόνο στην Ελλάδα αυξήθηκαν ιδιαιτέρως οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι κατά την τελευταία τριετία. Οι Έλληνες πολίτες, εν μέσω οικονομικής κρίσης, και βλέποντας το εισόδημά τους να συρρικνώνεται κλήθηκαν να καταβάλλουν περισσότερους αναλογικά φόρους σε σύγκριση με τους πολίτες όλων των άλλων κρατών. Χρειάζεται να αναφέρει κανείς ότι παραβιάζονται τα άρθρα 78-80 που κατοχυρώνουν τις βάσεις ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος στη χώρα μας, για να καταλάβει ότι έχουμε πλέον υπερφορολογηθεί και ότι δεν υπάρχει άλλη ανοχή στην κοινωνία? Οποιαδήποτε πλέον άλλη φορολογική επιβάρυνση των πολιτών, αγγίζει τα όρια του βλάσφημου, καθώς για τους αδύναμους κυρίως συμπολίτες μας τους φέρνει σε τέτοια οικονομική αδυναμία που μέχρι και η υγεία και η ζωή τους αποτελούν πλέον αντικείμενο διακινδύνευσης. Εννοείται δε, χωρίς να χρειάζεται να αναπτύξουμε το σκεπτικό πάλι, ότι με την υπερφορολόγηση δεν έρχεται οικονομική ανάπτυξη, πολύ περισσότερο μια «δίκαιη ανάπτυξη.»

Βλάσφημος όμως υπήρξε αυτή τη φορά ο Πρωθυπουργός της χώρας τουλάχιστον σε δύο ακόμα περιπτώσεις, στο θέμα των συντάξεων και στο θέμα της Ολυμπίας οδού. Σε ερώτηση δημοσιογράφου για τις συνταξιοδοτικές διαφορές, απάντησε ότι αυτές θα λυθούν ούτως ή άλλως με φυσικό τρόπο, δηλαδή με την απώλεια των πολιτών, λόγω ηλικίας. Ανήκουστο, προσβλητικό και ασυγχώρητο. Και μόνη αυτή η δήλωσή του αξιώνει παραιτήσεως! Με το ίδιο σκεπτικό, και οι δαπάνες του συστήματος υγεία, θα εξοικονομηθούν, αν ο ασθενής απωλεσθεί, παρά αν παραμείνει παρατεταμένα στο νοσοκομείο για να ιαθεί κ.α. Η βιωσιμότητα του οικονομικού προγράμματος του κ. Τσίπρα βασίζεται και στην πρόωρη απώλεια των Ελλήνων!

Ίσως με την ίδια απάθεια αντιμετωπίζει ο κ. Τσίπρας και όσα θύματα υπήρξαν τα τελευταία χρόνια στην εθνική οδό Πάτρας – Πύργου. Ενώ οι τοπικές κοινωνίες θρηνούν εδώ και χρόνια την απώλεια δεκάδων ζωών λόγω τροχαίων ατυχημάτων στην εθνική αυτή οδό, ενώ δεκάδες συμπολίτες μας έχουν τραυματιστεί ελαφρά ή σοβαρά, ο κ. Τσίπρας έκρινε ότι η κατασκευή της εθνικής οδού Πάτρα-Πύργου είναι ένα έργο επικερδές για την οικογένειά του, για την ομάδα του. Ματαίωσε την κατασκευή του έργου που είχε ήδη δρομολογηθεί από το 2014 από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και προτίμησε να σύρεται ως τώρα η ολοκλήρωση του έργου, ώστε να το αναλάβει, πάνω από τις δυνάμεις του, την κατασκευή του ο οικογενειακός και  «κυβερνητικός φίλος» Καλογρίτσας. Στην ΔΕΘ, μας είπε, μετά από τρία (3) χρόνια καθυστέρησης, 2015 – 2018, ότι τώρα η ολοκλήρωση του αυτοκινητοδρόμου Πάτρα-Πύργου θα είναι μια από τις προτεραιότητες του. Δεν γνωρίζουμε βέβαια γιατί «τώρα» και όχι και προηγουμένως. Πόσα θύματα ακόμα θα θρηνήσουμε στην άσφαλτο, μέχρι να μπορέσει να αναλάβει ο «Κυβερνητικός φίλος» την ολοκλήρωση της Ολυμπίας Οδού? Πόσα θύματα μεταξύ των Ελλήνων θα μετρήσουμε ακόμα, μέχρι να αναλάβουν όλοι οι «κυβερνητικοί φίλοι» τόσο αυτοί που βρίσκονται στην Ελλάδα, όσο και αυτοί από το εξωτερικό, να ολοκληρώσουν τα σχέδιά τους και να αποσπάσουν από τη χώρα μας αυτά που τους υποσχέθηκε ο Τσίπρας για να ανέλθει στην Κυβέρνηση?

Το παρόν άρθρο προκρίνει τη σύσταση μιας νέας Διεύθυνσης ή Γραμματείας Πρόληψης, Αντιμετώπισης και Ανασυγκρότησης από Φυσικές και Ανθρωπογενείς Καταστροφές η οποία θα υπάγεται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος ως την ορθή θεσμική αναθεώρηση που πρέπει να συντελεστεί στη χώρα μας ώστε αυτή να προστατευτεί καλύτερα από φυσικές και ανθρωπογενείς καταστροφές και να αποφευχθούν στο μέλλον και άλλες τραγωδίες, όπως εκείνων των πυρκαγιών του 2007 στην Πελοπόννησο μέχρι την πλέον πρόσφατη στο Μάτι και τις πλημμύρες στην Μάνδρα. Η νέα Διεύθυνση ή Γραμματεία στο Υπουργείο Περιβάλλοντος θα αναλάβει το σημαντικότερο μέρος της οργάνωσης των προληπτικών μέτρων (prevention) και των μέτρων αποκατάστασης (reconstruction) πριν και μετά από τις φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές, ενώ είτε η ίδια είτε ένα άλλο όργανο θα επιμελείται τον συντονισμό της ετοιμότητας και της ανταπόκρισης (response)  όλων των αρμόδιων σωμάτων σε αντίστοιχες περιπτώσεις.

Προσφάτως ενημερωθήκαμε για τη σύσταση από την Κυβέρνηση μιας Εθνικής  Υπηρεσίας Διαχείρισης Εκτάκτων Αναγκών υπαγόμενη στο Υπουργείο Εσωτερικών. Ενώ είναι προς τη σωστή κατεύθυνση η ίδρυση μιας αποτελεσματικότερη μηχανής συντονισμού, αυτή δεν επαρκή. Σε αντίθεση με τους κυβερνητικούς χαρακτηρισμούς της πρότασής τους ως μοντέρνας, ολιστικής και ανταποκρινόμενης στα πλέον πρόσφατα παραδείγματα στο εξωτερικό, αυτοί οι χαρακτηρισμοί δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Αντιθέτως η πρόταση για την ίδρυση της Εθνικής Υπηρεσίας βασίζεται σε συνήθη ή και παρωχημένα μοντέλα και αντιλήψεις εστιάζοντας το έργο της στην προετοιμασία για την ανταπόκριση (preparation for response) και στην ίδια την ανταπόκριση (response) σε περίπτωση φυσικών καταστροφών, κυρίως δηλαδή σε αυτή καθ’ εαυτή τη διαχείριση κρίσεων, την ώρα που συμβαίνουν, καθώς και με τον συντονισμό των εμπλεκόμενων φορέων (Πυροσβεστική Υπηρεσία, ΕΚΑΒ, ΕΛΑΣ, ΕΕΣ, Λιμενικό Σώμα, Εθελοντικά Σώματα, ΓΕΣ, ΓΕΝ, ΓΕΑ, Δασική Υπηρεσία, τεχνικές υπηρεσίες και διευθύνσεις του υπουργείου Υποδομών), και των οργάνων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ο καλύτερος συντονισμός των οργάνων, σε σχέση με το συντονισμό που υπάρχει σήμερα, είναι αναγκαίος και επιβεβλημένος, αλλά δεν αρκεί. Αυτή η συνταγή την οποία προτείνει η Κυβέρνηση είναι καταδικασμένη στην αποτυχία και σε επανάληψη τραγωδιών στη χώρα μας. Ένα τέτοιο όργανο, όπως η προτεινόμενη Εθνική Υπηρεσία Διαχείρισης Εκτάκτων Αναγκών, δεν επαρκεί από μόνο του για να αποσοβήσει μια φυσική ή ανθρωπογενή καταστροφή, δηλαδή δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο κύριο μέλημα της Πολιτείας, το οποίο θα πρέπει να είναι η πρόληψη. Σίγουρα δε δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην μεσοπρόθεση και μακροπρόθεση αποκατάσταση του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος την επόμενη ημέρα της καταστροφής.

Η ως τώρα οργάνωση της πρόληψης και της αντιμετώπισης των φυσικών και ανθρωπογενών καταστροφών σε πολλά κράτη ανήκε στην αρμοδιότητα των Υπουργείων είτε Πολιτικής Προστασίας είτε Εσωτερικών – σε λιγότερες περιπτώσεις – Αμύνης κ.α. Κατά τα τελευταία όμως χρόνια το ζήτημα των φυσικών και ανθρωπογενών καταστροφών αναδεικνύεται ως ένα πρωτίστως περιβαλλοντικό ζήτημα και πλέον αντίστοιχα Υπουργεία Περιβάλλοντος ή Οργανισμοί Περιβαλλοντικοί αναλαμβάνουν όλο και σπουδαιότερο ρόλο σε αυτόν τον τομέα. Αξίζει να μελετήσει κανείς σχετικά και το Πλαίσιο της Σεντάι για τη Μείωση του Κινδύνου των Καταστροφών, το οποίο παρουσιάζει μια ολιστική προσέγγιση της μείωσης του κινδύνου, μέσα από πολιτικές βιωσίμου αναπτύξεως: https://www.unisdr.org/we/coordinate/sendai-framework

Αυτό συμβαίνει, μεταξύ άλλων, καθώς:

– αφ’ ενός εντείνεται το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής, φαινόμενο περιβαλλοντικό, το οποίο είναι γενεσιουργό πολλών φυσικών καταστροφών, άρα πρέπει να λάβουμε μέτρα αντιμετώπισής του, αλλά και να καταστήσουμε τις κοινωνίες μας ανθεκτικές (resilient societies) προς τις φυσικές καταστροφές μέσα από ένα περιβαλλοντικό – κλιματικό πρίσμα,

– αφ’ ετέρου οι φυσικές καταστροφές έχουν τόσο την αιτία τους στην λανθασμένη διαχείριση των φυσικών πόρων, π.χ. πλημμύρες από μη ορθή διαχείριση ποταμών και ρεμάτων, όσο και παρουσιάζουν εκτεταμένες επιπτώσεις στους φυσικούς πόρους, π.χ. καμένες δασικές εκτάσεις, απώλεια βιοποικιλότητας, άρα η διάσταση της περιβαλλοντικής διαχείρισης διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο,

– οι δε ανθρωπογενείς καταστροφές συνδέουν επίσης ως επί το πλείστον την γενεσιουργό αιτία τους με την λανθασμένη διαχείριση των φυσικών πόρων ή τη μη συμμόρφωση σε περιβαλλοντικά πρότυπα, π.χ. εκρήξεις εργοστασίων λόγω χημικών ή πολεοδομικά ακατάλληλα πρότυπα, έχουν δε εκτεταμένες επιπτώσεις στους φυσικούς πόρους, π.χ. εμπρησμός, ρύπανση υδάτων, άρα και εν προκειμένω κρίσιμο στοιχείο για τη διαχείριση των καταστροφών είναι η περιβαλλοντική εν ευρεία εννοία διαχείριση.

Επιπρόσθετα, η Διοίκηση, μετά από μια φυσική ή ανθρωπογενή καταστροφή, έχει ενώπιόν της όχι μόνο μια ανθρωπιστική κρίση (humanitarian crisis) στην οποία πρέπει να ανταποκριθεί, ή και την πρόκληση της ανασυγκρότησης του αστικού, γεωργικού ή βιομηχανικού περιβάλλοντος, αλλά παράλληλα βρίσκεται ενώπιον μιας  περιβαλλοντικής κρίσης (environmental crisis) η οποία απαιτεί και την αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος. Η δε αποκατάσταση πρέπει να είναι περιβαλλοντικά ορθή και βασισμένη σε πρότυπα βιωσιμότητας.

Συνεπώς τόσο η πρόληψη, όσο και η ανταπόκριση και η αποκατάσταση πριν και μετά από μια φυσική ή ανθρωπογενή καταστροφή επιβάλλει μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό, μέτρα πολιτικής και νομοθεσίας κυρίως περιβαλλοντικού χαρακτήρα εντός των προτύπων της βιωσιμότητας. Για αυτούς τους λόγους, η σύγχρονη διεθνής πρακτική, σύμφωνα, για παράδειγμα, και με τις συστάσεις του Joint Unit του United Nations Environment Program / Office of Cooperation in Humanitarian Affairs, τείνει να εστιάζει στην πρόληψη, την αντιμετώπιση και την ανασυγκρότηση των κατεστραμμένων περιοχών μέσα και από το περιβαλλοντικό και όχι μόνο το ανθρωπιστικό πρίσμα. Συστήνει δε ολιστική αντιμετώπιση του ζητήματος, με έμφαση στην πρόληψη, και δεν αρκείται στον αποτελεσματικό συντονισμό των κρατικών δυνάμεων την ώρα του συμβάντος.

Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση, όπως η προτεινόμενη από την παρούσα Κυβέρνηση, συγκρότηση ενός συντονιστικού κατ’ ουσίαν οργάνου, όπως είναι η αναφερόμενη Εθνική  Υπηρεσία Διαχείρισης Εκτάκτων Αναγκών, είναι παρωχημένη, μονομερής, εκ προοιμίου περιορισμένη ως προς την αποτελεσματικότητά της και αναποτελεσματική. Δύναται δε η Εθνική Υπηρεσία να υφίσταται μόνο ως ένα όργανο εκτάκτου ανάγκης, για τη διαχείριση κρίσεων, για την προετοιμασία για ανταπόκριση και τη άμεση ανταπόκριση στην περίπτωση μιας φυσικής ή ανθρωπογενούς καταστροφής, δηλαδή για περιορισμένο χρονικό διάστημα ημερών ή το πολύ εβδομάδων πριν και μετά από μια καταστροφή. Δεν δύναται όμως αυτή να λειτουργήσει ως αποτελεσματικός θεσμός πρόληψης και αποκατάστασης. Αποτελεί δε μια επανάληψη του ισχύοντος ως τώρα θεσμικού πλαισίου και δεν συνιστά καμία απολύτως καινοτομία.  

Συνεπώς για να μπορέσει η Ελλάδα, η οποία είναι μια χώρα ευάλωτη στις φυσικές καταστροφές, να προστατευθεί αποτελεσματικά, θα πρέπει να συστήσουμε μια διευρυμένη Διεύθυνση ή Γραμματεία Πρόληψης, Αντιμετώπισης και Ανασυγκρότησης από Φυσικές και Ανθρωπογενείς Καταστροφέςη οποία θα υπάγεται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος.

Δρ. Διονυσία-Θεοδώρα Αυγερινοπούλου

Τ. Βουλευτής Ν. Ηλείας – Πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής

Βραβευθείσα με το «Πράσινο Αστέρι» του ΟΗΕ για την Πρόληψη, Αντιμετώπιση και Ανασυγκρότηση σε περιπτώσεις Φυσικών και ανθρωπογενών Καταστροφών

Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Δικαίου, Επιστήμης & Τεχνολογίας

Ένα Διάγγελμα το οποίο είναι άνευ περιεχομένου και το οποίο δεν περιείχε καμία κατεύθυνση και καμία πληροφόρηση για το μέλλον της χώρας προς τον Ελληνικό λαό. Αντιθέτως το επιπόλαιο περιεχόμενό του αποτελεί πρόκληση για τους Έλληνες οι οποίοι έχουν φτωχοποιηθεί όλα αυτά τα χρόνια. Αποτελεί πρόκληση για τις δικές μας γενιές, των οποίων η Οδύσσεια συνεχίζεται, καθώς θα κληθούμε να αποπληρώσουμε τα 200 δις τα οποία μας χρέωσε η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήδη από το 2015. Και για όσους έφυγαν μόνιμα στο εξωτερικό για ανεύρεση εργασίας, καθώς εδώ δεν είχαν πλέον «στον ήλιο μοίρα».

Αναφέρθηκε σε διαφθορά και κλίκες εκείνος που η οικογένειά του έδωσε μαθήματα παράνομου δανεισμού και ρυθμίσεων σε τράπεζες και δεν άφησε δημόσιο έργο για δημόσιο έργο που να μην προσπαθήσει να το αναλάβουν οι οικείοι του, αλλιώς δεν το έργο δεν θα μπορούσε να γίνει. Μήπως ξεχνάμε την Ολυμπία Οδό (Πάτρα-Πύργος) που αντί να γίνει ήδη από το 2015, ακόμα περιμένουμε να “ξεμπλέξει” ο “μπροστινός” της οικογένειας Τσίπρα, εργολάβος κ. Καλογρίτσας, για να ξεκινήσουν οι εργασίες? Από τη μεγαλύτερη δημόσια σύμβαση ως την πιο απλή, είναι οι άνθρωποι του Τσίπρα μέσα. Δείτε, για παράδειγμα, τους επωφελούμενους στα ιδιωτικοποιημένα αεροδρόμια.

Αναφέρθηκε σε έξοδο από τα Μνημόνια – από τα Μνημόνια στα οποία το ΠΑΣΟΚ μας έβαλε. Έξοδο θεωρεί την αυτόματη λήψη της υπογραφής του τελευταίου Μνημονίου του 2015, που αυτός υπέγραψε. Ένα Μνημόνιο στο οποίο ποτέ δεν θα είχαμε μπει, αν δεν έκανε την αποτυχημένη διαπραγμάτευση με το ΌΧΙ που τελικά και ετεροχρονισμένα έκανε ΝΑΙ ο ίδιος.  Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ, θα είχαμε βγει από τα Μνημόνια ήδη από τον Απρίλη 2015, αν εσείς επιτρέπατε στην Κυβέρνηση Σαμαρά να ολοκληρώσει το έργο της και δεν την  οδηγούσατε σε πρόωρη διάλυση της Βουλής και την πτώση της Κυβέρνησης με αφορμή τις Προεδρικές εκλογές. Η Ελλάδα, αποπληρώντας μόλις 1,5 δις ευρώ (email Χαρδούβελη) και χωρίς επιβαρύνει το δημόσιο χρέος της επιπλέον κατά 200 δις ευρώ λόγω της δικής σας διακυβέρνησης (δήλωση Ρέγκλινγκ) θα είχε κάνει ήδη από το 2015 μια καθαρή έξοδο από τα Μνημόνια.

Οι συνεργάτες σας, οι οποίοι σας εισηγήθηκαν να απαγγείλετε το “ποίημα” από την Ιθάκη, “έτσι συμβολικά”, δεν πρέπει να είχαν διαβάσει τις τελευταίες ραψωδίες για το τι έγινε όταν έφτασε ο Οδυσσέας στην Ιθάκη. Δεν τελείωσαν εκεί τα βάσανά του – τον περιμέναν οι Μνηστήρες και τόσα άλλα. Όπως περιμένουν ακόμα και τον Ελληνικό λαό από εδώ και πέρα  η μείωση των συντάξεων, τα υψηλά πλεονάσματα που θα οδηγήσουν σε νέες περικοπές, τα νέα μέτρα λιτότητας που θα χρειαστούν, ώστε να ανταποκριθούμε στις διεθνείς δεσμεύσεις μας, οι συμφωνίες που έχετε ήδη υπογράψει και θα διαρκέσουν ως το 2059, αν θυμάμαι καλά…

Α, σωστά! Οι συνεργάτες σας διαβάζουν μόνο νέα Ελληνική ιστορία και όχι και αρχαία – μάλλον διάβασαν την Ιθάκη μόνο από τον Καβάφη – όχι και από τον Όμηρο. Για αυτό δεν ήξεραν τι ακολούθησε της έλευσης του Οδυσσέα στην Ιθάκη… Έτσι φάνηκε και από την αναγνώριση του FYROM ως “Βόρειας Μακεδονίας” και των Σκοπιανών ως Μακεδόνων από το Κόμμα σας.

Αλλά και εσείς; Πώς σας διέφυγε η ύλη της Ά Γυμνασίου; Στο Πανεπιστήμιο οι ασχολίες σας ήταν οι κομματικές εκδηλώσεις και η οργάνωση απεργιών και διαδηλώσεων, στο Λύκειο οι καταλήψεις, στο Γυμνάσιο τι κάνατε και ήσασταν εκτός τάξης;

Αν είχατε προσέξει την ύλη της Ά Γυμνασίου, ουδείς θα υφίστατο σήμερα το παιδαριώδες Πρωθυπουργικό διάγγελμα το οποίο μόλις ακούσαμε! Καταφέρατε ακόμα και ο όρος «Πρωθυπουργικό Διάγγελμα» να χάσει το νόημά του. Όπως το νόημά τους έχουν χάσει και οι ζωές πολλών από εμάς πλέον…